Categorie: Kinderchirurgie
Lange-termijn darmfunctie in Hirschsprung patiënten met verschillende lengte van de aganglionose
S.J. Verkuijl1, R.J. Meinds2, W.G. van Gemert3, I. de Blaauw4, M.J. Witvliet5, P. Sloots6, M. Trzpis7, P.M.A. Broens1
1Universitair Medisch Centrum Groningen, GRONINGEN, Kinderchirurgie
2Medisch Spectrum Twente - Lokatie Enschede, ENSCHEDE, Maag- Darm- en Leverziekten
3Maastricht Universitair Medisch Centrum+, MAASTRICHT, Kinderchirurgie
4Radboudumc - Lokatie Nijmegen, NIJMEGEN, Kinderchirurgie
5UMCU - Lokatie Utrecht, UTRECHT, Kinderchirurgie
6Erasmus MC - Lokatie Rotterdam, ROTTERDAM, Kinderchirurgie
7Universitair Medisch Centrum Groningen, GRONINGEN, Anorectaal Functie Centrum
Introductie
Er wordt vaak gesteld dat hoe groter het aangedane colonsegment door de ziekte van Hirschsprung, hoe groter ook de te verwachten morbiditeit. Het doel van deze studie was het onderzoeken van het effect van de lengte van het aganglionair segment op de darmfunctie op de lange termijn.
Methode
Dit betreft een nationale, cross-sectionele studie. Chirurgisch behandelde Hirschsprung-patiënten tussen 1971 en 2011, ouder dan zeven jaar werd de Groningen Defecatie en Fecale Continentie vragenlijst toegestuurd. Patiënten die onbereikbaar waren, een permanent stoma hadden of intellectueel beperkt waren, werden geëxcludeerd. De geïncludeerde patiënten werden op basis van de lengte van het aganglionaire segment gecategoriseerd in drie groepen: rectosigmoïd, lang segment of totaal colon. Om obstipatie en fecale incontinentie te definiëren gebruikten we de Rome IV-criteria. Om de mate van obstipatie te bepalen werden de Agachan en Renzi scores gebruikt, voor de mate van incontinentie de Wexner en Vaizey scores.
Resultaten
De studiepopulatie (N=334) bestond uit 280(83.9%) rectosigmoïd, 29(8.7%) lang segment en 25(7.5%) totaal colon patiënten. Het type reconstructie en leeftijd tijdens chirurgie en follow-up verschilde niet significant. Opmerkelijk was dat er geen significante associatie werd gevonden tussen fecale incontinentie en de lengte van het aganglionaire segment, gecorrigeerd voor leeftijd en reconstructietype. Daarentegen was de rectosigmoïd-categorie significant geassocieerd met verhoogd obstipatierisico vergeleken met zowel de lang segment als de totale colon categorie, ook na correctie voor geslacht, leeftijd en reconstructietype (OR=0.21, 95%CI=0.05-0.91, P=0.038 en OR=0.11, 95%CI=0.01-0.83, P=0.032). De continue scores voor obstipatie en fecale incontinentie toonden geen significante verschillen (Figuur 1).
Conclusie
In tegenstelling tot de algemene gedachte, toont deze studie dat Hirschsprung-patiënten met een aganglionair lang segment of totaal colon op de lange termijn geen relatief verhoogde kans op fecale incontinentie hebben, in vergelijking met patiënten met een aganglionair rectosigmoïd. Het obstipatierisico was relatief verhoogd voor patiënten met een aganglionair rectosigmoïd.
Figuur 1. Obstipatie en fecale incontinentie scores
