Categorie: Algemene chirurgie

M.J.C. de Kok¹, A.F.M. Schaapherder¹, J.W. Mensink^{1, 2}, A.P.J. de Vries³, M.E.J. Reinders³, C. Konijn², F.J. Bemelman⁴, J. van de Wetering⁵, A.D. van Zuilen⁶, M.H.L. Christiaans⁷, M.C. Baas⁸, S.A. Nurmohamed⁹, S.P. Berger¹⁰, R.J. Ploeg¹¹, I.P.J. Alwayn¹, J.H.N. Lindeman¹

¹Leids Universitair Medisch Centrum, LEIDEN, Heelkunde, Transplantatie Centrum
²Nederlandse Transplantatie Stichting, Leiden
³Leids Universitair Medisch Centrum, LEIDEN, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁴Amsterdam UMC - AMC, AMSTERDAM, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁵Erasmus MC - Lokatie Rotterdam, ROTTERDAM, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁶UMCU - Lokatie Utrecht, UTRECHT, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁷Maastricht Universitair Medisch Centrum+, MAASTRICHT, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁸Radboudumc - Lokatie Nijmegen, NIJMEGEN, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
⁹Amsterdam UMC - VUmc, Amsterdam, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
¹⁰Universitair Medisch Centrum Groningen, GRONINGEN, Interne Geneeskunde (Nefrologie)
¹¹University of Oxford, Oxford, Nuffield Department of Surgical Sciences

Introductie

Een gevreesde uitkomst na niertransplantatie is vroegtijdig transplantaatfalen. Donornieren met een hoog risico hierop worden daarom afgewezen. Terwijl dit terughoudende beleid leidt tot minder transplantaties en langere wachttijden, leidt een liberaal beleid tot meer transplantaatfalen. Om de optimale balans te vinden, worden de consequenties van vroegtijdig transplantaatfalen systematisch geëvalueerd.

Methode

In deze observationele studie werden alle postmortale niertransplantaties die in de periode 1990-2018 in Nederland werden uitgevoerd (n=11.415) geïncludeerd. Gecombineerde nier-pancreas-transplantaties (n=635), transplantaties met nieren van donoren na niet-succesvolle reanimatie (n=212) en transplantaties in ontvangers jonger dan 12 jaar (n=261) werden geëxcludeerd. De overgebleven 10.307 transplantatieprocedures werden gebruikt voor analyses. Een multivariate regressie analyse werd gebruikt om factoren te identificeren die geassocieerd zijn met vroegtijdig transplantaatfalen. Cox regressie analyses werden uitgevoerd om verschillen in patiënt en transplantaat overleving te evalueren. Vroegtijdig transplantaatfalen was gedefinieerd als falen binnen 90 dagen na transplantatie.

Resultaten

De incidentie van vroegtijdig transplantaatfalen na een primaire niertransplantatie bedroeg 8.2% (699/8.511) (Figuur 1). De meest voorkomende oorzaken waren rejectie (30%), primaire non-functie (25%) en trombose/infarct (20%). Vroegtijdig transplantaatfalen had een grote impact op de korte- en lange termijn overleving van patiënten (gecorrigeerde HR; 95%-CI: 8.2; 5.1-13.2, resp. 1.7; 1.3-2.1) (Figuur 2, 3). Van de patiënten met vroegtijdig transplantaatfalen die 90 dagen overleefden na transplantatie (617/699), keert 71.3% (440/617) terug naar de wachtlijst voor een re-transplantatie. Uiteindelijk onderging 42.6% (298/699) daadwerkelijk een re-transplantatie. Opmerkelijk was de twee keer hogere incidentie van vroegtijdig transplantaatfalen na een re-transplantatie (16.8% versus 8.2%).

Conclusie

Vroegtijdig nier-transplantaatfalen is een catastrofale uitkomst, dat geassocieerd is met een hoge mortaliteit, een verminderde kans op re-transplantatie en voor degenen die re-transplantatie ondergaan een verhoogd risico op recidief transplantaatfalen. Hoewel vroegtijdig transplantaatfalen vaak wordt toegeschreven aan het gebruik van suboptimale donornieren, wijzen deze resultaten op het belang van ontvanger-karakteristieken.

De consequenties van vroegtijdig nier-transplantaatfalen.

Landmark analyse: korte- en lange termijn patiënt overleving na een primaire niertransplantatie met en zonder vroegtijdig transplantaatfalen (VTF).

De impact van vroegtijdig transplantaatfalen op de time-to-benefit na een primaire niertransplantatie. Referentie populatie: populatie zonder VTF. Wachtlijst populatie: gesimuleerde patiënt overleving curve.